01-03-16 Ikke ikke ikke of jij jij jij
Vandaag kwam me een mooi interview met “de gelukkigste man op de wereld” onder ogen. Deze man heet Matthieu Ricard. Een Fransman, gepromoveerd in de moleculaire biologie en vertaler van de Dalai Lama. Na zijn promotie begon hij te twijfelen aan een academische carrière. Hij besloot naar de Himalaya te gaan en monnik te worden. Tot op de dag van vandaag reist hij als simultaan vertaler met de Dalai Lama mee.
In 2009 werd Matthieu Ricard beschouwd als "de gelukkigste persoon ter wereld" door onderzoekers die zijn brein bestudeerden. Uit dat onderzoek blijkt dat altruïsme, onbaatzuchtige zorg voor het welzijn van anderen, ons (brein) goed doet.
Toevallig appte een vriendin me vorige week nog: “Ik merk dat ik erg blij word als ik iets kan betekenen en kan zorgen voor iemand. Alleen voor mijzelf zorgen vervult mij niet.” En ik denk dat zij de enige niet is, daar hebben we zo’n breinonderzoek helemaal niet voor nodig. Wij vinden het doorgaans erg prettig om nodig te zijn, iets te kunnen doen voor een ander.
Hoe verhoudt zich dat dan tot onze toch wel erg op onszelf gerichte maatschappij? Moeten we niet gewoon stoppen met het “Ikke, ikke, ikke” en voortaan gaan voor “Jij, jij, jij?”
De titel “gelukkigste mens op de wereld” ligt voor ons allen binnen handbereik!
PS:
Op deze pagina het interview én een mooie TED talk van Matthieu Ricard over Happiness.